اگزما eczema
اگزما وضعیتی است که در آن پوست تحریک شده و همراه با قرمزی، خشکی و خارش می‌باشد.
انواع مختلفی از اگزما وجود دارد، اما شایع ترین آنها درماتیت آتوپیک است. برای بسیاری ، “اگزما” و “درماتیت آتوپیک” به یک معنا هستند.
این وضعیت در هر سنی ممکن است ایجاد شود اما در کودکان خردسال شایع است. یک مشکل مزمن است که گاهی بدتر شده و عود می‌کند.
افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک در معرض خطر ابتلا به آلرژی های غذایی، تب یونجه و آسم هستند.
مرطوب کردن منظم و داشتن روتين‌های مراقبت از پوست می تواند خارش را تسکین دهد و از عود این مشکل جلوگیری کند. درمان ممکن است شامل پمادها یا کرم‌های دارویی نیز باشد.
*علائم:
علائم درماتیت آتوپیک (اگزما) در هر نقطه از بدن میتواند ایجاد شود و از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- پوست خشک و ترک خورده
- خارش
- راش
- برجستگی های کوچک روی پوست
- پوسته پوسته شدن
- پوست ضخیم شده
درماتیت آتوپیک اغلب قبل از 5 سالگی شروع می شود و ممکن است تا سال های نوجوانی و بزرگسالی ادامه یابد.در برخی افراد، عود می‌کند و سپس برای مدتی، حتی برای چندین سال، از بین می‌رود.
تأثیر اگزما بر کیفیت زندگی با شدت علائم آن ارتباط معنی‌داری دارد و اگزمای کنترل‌نشده نیز بر تمرکز، رفتار، عزت‌نفس و اعتماد به نفس در کودک مدرسه‌ای تأثیر می‌گذارد.
* علل:
در برخی افراد، درماتیت آتوپیک مشکل ژنی است که بر توانایی پوست در محافظت اثر می‌گذارد.با کاهش عملکرد پوست در محافظت سطحی و فیزیکی، پوست کمتر قادر به حفظ رطوبت و محافظت در برابر باکتری‌ها، محرک‌ها، آلرژن‌ها و عوامل محیطی مانند دود تنباکو است.
در سایر افراد، درماتیت آتوپیک به دلیل وجود باکتری استافیلوکوکوس اورئوس روی پوست ایجاد می‌شود.این اتفاق باعث تغییر در میزان باکتری های مفید شده و عملکرد سد دفاعی پوست را مختل می‌کند.
عملکرد ضعیف سد پوستی همچنین ممکن است باعث واکنش سیستم ایمنی شود که باعث التهاب پوست و سایر علائم می شود.
درماتیت آتوپیک (اگزما) یکی از چندین نوع درماتیت است. انواع رایج دیگر درماتیت تماسی و درماتیت سبورئیک (شوره سر) هستند.
اگزما مسری نیست.
*عوامل خطر:
عامل خطر اصلی اگزما(درماتیت اتوپیک)داشتن سایر درماتیت‌ها، آلرژی، تب یونجه یا آسم در گذشته است. داشتن اعضای خانواده با این شرایط نیز خطر شما را افزایش می دهد.
*عوارض:
۱-آسم و تب یونجه:
بسیاری از افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک به آسم و تب یونجه مبتلا می شوند. این ممکن است قبل یا بعد از ایجاد درماتیت آتوپیک رخ دهد.
۲-حساسیت غذایی:
افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک اغلب دچار آلرژی غذایی می شوند.
۳-عفونت‌های پوستی:
خاراندن مکرر میتواند باعث ایجاد زخم های باز و ترک شود.این زخم‌ها خطر عفونت از باکتری‌ها و ویروس ها را افزایش می دهند. این عفونت‌های پوستی می توانند گسترش یابند و حتی تهدید کننده حیات باشد.
۴-درماتیت تماسی آلرژیک:
این وضعیت در افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک شایع است. درماتیت تماسی آلرژیک ضایعات خارش دار است که در اثر لمس موادی که به آنها حساسیت دارید ایجاد می شود. رنگ بثورات بسته به رنگ پوست شما متفاوت است.
۵-مشکلات خواب :
خارش درماتیت آتوپیک می تواند خواب را مختل کند.
۶-مشکلات سلامت روان:
درماتیت آتوپیک با افسردگی و اضطراب همراه است.این عوارض ممکن است مربوط به خارش مداوم و مشکلات خواب رایج در بین افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک باشد.
*پيشگيری:
ایجاد یک برنامه روتین مراقبت از پوست میتواند به جلوگیری از عود اگزما کمک کند. نکات زیر ممکن است به کاهش اثرات خشکی بعد از حمام کمک کند:
۱-حداقل دو بار در روز پوست خود یا کودک را مرطوب کنید. کرم‌ها، پمادها و لوسیون‌ها رطوبت را حفظ می‌کنند.محصولاتی را انتخاب کنید که برای شما یا کودکتان مناسب باشد. در حالت ایده آل، بهترین مورد برای شما ایمن، موثر، مقرون به صرفه و بدون عطر خواهد بود.
۲-روزانه حمام یا دوش بگیرید. از آب ولرم به جای آب داغ استفاده کنید و حمام یا دوش خود را به حدود 10 دقیقه محدود کنید.
۳-از یک پاک کننده ملایم و بدون صابون استفاده کنید.پاک کننده ای را انتخاب کنید که فاقد رنگ، الکل و عطر باشد. برای کودکان خردسال، معمولاً فقط به آب گرم نیاز دارید – بدون نیاز به صابون یا دیگر شوینده‌ها.صابون می تواند به ویژه برای پوست کودکان خردسال تحریک کننده باشد. برای افراد در هر سنی، صابون‌های ضد باکتری می‌توانند بیش از حد چربی طبیعی پوست را از بین ببرند و پوست را خشک کنند. پوست را با دستمال یا لیف پاک نکنید.
۴- پس از حمام کردن، پوست را با یک حوله نرم به آرامی لمس و خشک کنید. هنگامی که پوست هنوز مرطوب است (در عرض سه دقیقه) از مرطوب کننده استفاده کنید.
محرک های درماتیت آتوپیک از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. سعی کنید عوامل تحریک کننده اگزما را شناسایی کرده و از آنها دوری کنید. به طور کلی، از هر چیزی که باعث خارش می شود اجتناب کنید زیرا خراشیدن اغلب باعث عود التهاب می شود.
محرک های رایج درماتیت آتوپیک عبارتند از:
- پارچه پشمی خشن
- پوست خشک
- عفونت پوست
- گرما و عرق
- فشار
- محصولات پاک کننده
- گرد و غبار و شوره حیوانات خانگی
- گرده
- دود ناشی از تنباکو
- هوای سرد و خشک
- عطرها
- سایر مواد شیمیایی تحریک کننده
نوزادان و کودکان ممکن است با خوردن برخی غذاها مانند تخم مرغ و شیر گاو بدتر شوند.
*تشخیص:
برای تشخیص درماتیت آتوپیک، پزشک علائم شما یا کودکتان را می‌پرسد، پوست را معاینه می کند و سابقه پزشکی را بررسی می‌کند. ممکن است برای شناسایی آلرژی و رد سایر بیماری‌های پوستی به آزمایشاتی نیاز داشته باشید.
اگر فکر می کنید غذای خاصی باعث ایجاد ضایعات در کودک شما شده است، از پزشک خود در مورد آلرژی های غذایی احتمالی سوال کنید
تست پوستی
پزشک ممکن است آزمایش روی پوست را توصیه کند. در این آزمایش مقادیر کمی از مواد مختلف روی پوست قرار می‌گیرد و پوشانده می شود. در طی چند روز، پزشک پوست را از نظر علائم بررسی می کند. تست پوستی میتواند به تشخیص انواع خاصی از آلرژی هایی که باعث درماتیت شما می شوند کمک کند.
*درمان:
درمان درماتیت آتوپیک ممکن است با مرطوب کردن منظم و رعایت یکسری روتین‌های پوستی شروع شود. اگر کمکی نکرد، ممکن است پزشک شما کرم های دارویی را پیشنهاد کند که خارش را کنترل کرده و به ترمیم پوست کمک می کند.
ممکن است درمان درماتیت آتوپیک زمان‌بر باشد. برای کنترل آن شاید نیاز باشد چندین ماه یا سال درمان های مختلفی را امتحان کنید. و حتی اگر درمان موفقیت آمیز باشد، علائم ممکن است عود کنند.
۱-حداقل دو بار در روز پوست خود را مرطوب کنید.از کرم، لوسیون، پماد یا اسپری استفاده کنید. برای کودکان ،دو بار در روز یک پماد قبل از خواب و یک کرم قبل از مدرسه استفاده کنید. پمادها چرب تر هستند. محصولاتی را انتخاب کنید که فاقد رنگ، الکل، عطر و سایر موادی باشند که ممکن است پوست را تحریک کنند. قبل از لباس پوشیدن اجازه دهید مرطوب کننده جذب پوست شود.
۲-از کرم‌های ضد التهاب و ضد خارش استفاده کنید.یک کرم حاوی حداقل 1٪ هیدروکورتیزون (بدون نیاز به نسخه)می تواند به طور موقت خارش را تسکین دهد.قبل از مرطوب کردن، آن را بیش از دو بار در روز روی ناحیه آسیب دیده بمالید. هنگامی که واکنش شما بهبود یافت، ممکن است کمتر از این نوع کرم برای جلوگیری از عود استفاده کنید.
از داروهای خوراکی آلرژی یا ضد خارش استفاده کنید. داروهای آلرژی بدون نیاز به نسخه (آنتی هیستامین ها) مانند ستیریزین یا فکسوفنادین. همچنین، اگر خارش شدید باشد، دیفن هیدرامین ممکن است مفید باشد اما باعث خواب آلودگی می شود، پس برای زمان خواب بهتر است. آنتی هیستامین‌هایی که باعث خواب آلودگی می شوند ممکن است بر عملکرد مدرسه برخی از کودکان تأثیر منفی بگذارد.
درمان هایی که ممکن است پزشک تجویز کند:
با پزشک در مورد ترجیحات خود صحبت کنید. از هر چیزی که استفاده می کنید، آن را طبق دستور (اغلب دو بار در روز) قبل از مرطوب کردن استفاده کنید. استفاده بیش از حد از محصولات کورتونی که روی پوست استفاده می‌شوند ممکن است عوارض جانبی مانند نازک شدن پوست ایجاد کند.
۱-مهارکننده‌های کلسینورین:
کرم ها یا پمادهای دارای مهارکننده کلسینورین ممکن است گزینه خوبی برای افراد بالای 2 سال باشد. نمونه هایی مانند تاکرولیموس و پیمکرولیموس هستند.هنگام استفاده از این محصولات از نور شدید خورشید خودداری کنید.
۲-آنتی بیوتیک:
ممکن است پزشک از داروهای آنتی‌بیوتیکی برای درمان عفونت استفاده کند.
۳-داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی:
برای اگزمای شدید پزشک ممکن است داروهای خوراکی که التهاب را کنترل می‌کند تجویز کند. داروهای احتمالی ممکن است سیکلوسپورین، متوترکسات، پردنیزولون، مایکوفنولات و آزاتیوپرین باشند. این قرص ها موثر هستند اما به دلیل عوارض جانبی نمی‌توان آنها را طولانی مدت استفاده کرد.
۴-داروهای بیولوژیک:
داروهای دیگر برای اگزمای شدید داروهای بیولوژیک تزریقی (آنتی بادی های مونوکلونال)dupilumab و tralokinumab است. داروهایی برای افراد مبتلا به بیماری متوسط تا شدید، که به درمان های دیگر پاسخ خوبی نمی‌دهند. مطالعات نشان می‌دهد که این داروها در کاهش علائم درماتیت آتوپیک موثر و همچنین بی خطر هستند. Dupilumab برای افراد بالای 6سال و Tralokinumab برای بزرگسالان است.
۵-پانسمان مرطوب :
درمانی موثر برای اگزمای شدید شامل استفاده از پماد کورتیکواستروئیدی و بسته شدن دارو با یک بسته گاز مرطوب با لایه ای از گاز خشک است. این کار در بیمارستان برای افرادی که ضایعات گسترده دارند انجام می شود زیرا به تخصص پرستاری نیاز دارد.
۶-فتوتراپی:
این درمان برای افرادی استفاده می شود که یا با درمان های موضعی بهبود نمی یابند یا به سرعت پس از درمان دوباره عود می‌کند. ساده ترین شکل فوتوتراپی شامل قرار دادن ناحیه آسیب دیده در معرض مقادیر کنترل شده نور طبیعی خورشید است. ممکن است از اشعه فرابنفش مصنوعی A (UVA) و B (UVB) به تنهایی یا همراه با دارو استفاده شود.
استفاده طولانی مدت فتوتراپی اثرات مضری دارد، از جمله پیری زودرس پوست، تغییر در رنگ پوست (هیپرپیگمانتاسیون) و افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست. به این دلایل، فتوتراپی در کودکان خردسال کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
۷-مشاوره
اگر از وضعیت پوستی خود خجالت زده یا ناامید هستید، صحبت با یک مشاور میتواند کمک کننده باشد.